Emo Verkerk komt als filosofiestudent in aanraking komt met de interviews die de Engelse criticus David Sylvester houdt met de schilder Francis Bacon. Naar aanleiding van Bacon’s beschrijvingen over de betekenis van schilderen en zijn werkwijze portretteert Verkerk de schilder in drie tekeningen.. Gestimuleerd door deze ervaring start Verkerk een jaar later zijn postdoctorale opleiding bij Ateliers ’63.

Vanaf 1978 heeft hij de schilder- en beeldhouwkunst verrijkt met sympathieke, wonderlijke werken. In het begin van zijn carrière schilderde hij portretten waarin vorm en kleur een eigen leven leiden. In 1980 ontvang Emo Verkerk samen met Jan Commandeur en Toon Verhoef de Buning-Bronger Prijs. een tweejaarlijkse Nederlandse kunstprijs voor jonge beeldend kunstenaars. De kandidaten voor de prijs worden door kunstopleidingen voorgedragen.

Na de grote overzichtstentoonstelling in 1988 in het Stedelijk Museum in Amsterdam zijn de ontwikkelingen in zijn werk in een stroomversnelling geraakt. Hij heeft zich losgemaakt van het portret zoals iedereen dat begrijpt en heeft een eigen weg gekozen met ontwapenende, vrolijke schilderijen en beelden als resultaat.
Emo Verkerk schildert meestal portretten, soms van familieleden en vrienden, maar meestal van grootheden uit de filosofie, literatuur of kunst- en muziekgeschiedenis die hem bezighouden, van René Descartes tot Charles Ives en van Baruch Spinoza tot Gerard Reve. Verkerks portretten zijn niet realistisch, maar zijn eerder zijn interpretatie van de persoonlijkheid van de geportretteerde.
Het oeuvre van Verkerk bestaat naast landschappen en ruimtelijke beelden met name uit portretten. Soms getekend, dan weer gebeeldhouwd, maar meestal geschilderd. Gebruikmakend van diverse materialen waaronder papier, linnen, karton, blik, marmer en hout als ondergrond. Waarbij voorwerpen zoals een plastic emmer en kettingkastbeschermer als drager dienen.
De Buning Brongers Prijzen worden uitgereikt door de Buning Brongers Stichting uit de nalatenschap van Johan Buning, zijn vrouw Titia Brongers en zijn schoonzus Jeanette Brongers. In 2016 bestaat de prijs 50 jaar.
Werk van Verkerk werd onder andere in het Gemeentemuseum Den Haag, het Fries Museum (Leeuwarden), Marian Goodman Gallery (New York) en het Stedelijk Museum Amsterdam tentoongesteld.
Zijn werk is in museale collecties vertegenwoordigd waaronder bij Rijksmuseum Twenthe, Amsterdam Museum het Letterkundig Museum naast collecties van particulieren en overheidsinstellingen.