Lei Molin (Berg en Terblijt 1927 – Amsterdam 1990)

Lei Molin heeft een indrukwekkende kunstcarrière doorgemaakt. Lei Molin volgde een tijd de Middelbare Kunstnijverheidsschool in Maastricht en studeerde later aan de Académie Julian in Parijs.
Lei Molin maakte poëtische schilderijen, inkttekeningen, zeefdrukken en collages. Gedurende zijn leven werd hij geïnspireerd door buitenlandse reizen en ‘geestelijk gevoed’ door het werk van dichters, schrijvers, musici en collega-kunstenaars.
Rond zijn veertigste vertrekt Lei Molin uit Limburg. Hij vestigt zich eerst in Bloemendaal en later in IJmuiden. De omgeving van de vissershaven IJmuiden biedt hem een rijkdom aan markante vormen; netten, masten, rompen. Kleur is in deze periode bijzaak. Later vestigt Lei Molin zich in Amsterdam, en werkt afwisselend op Sicilië, in New York en in de Ardennen. In deze periode komt, naast de vorm, de kleur terug in zijn werk. Het leidt tot prachtige grote tekeningen en collages, een krachtige poëzie in beeld.
Tijdens zijn kunstenaarschap stond hij open voor invloeden en stromingen zoals de ‘Amsterdamse Limburgers’ – waarvan Ger Lataster en Jan Stekelenburg ook deel uitmaakte – en Cobra met Karel Appel als voorbeeld. Zijn werk onderging veranderingen van abstract tot figuratief, van kleurrijk tot sober (grijstinten en zwart) gebruikmakend van verf tot aan onconventioneel materiaal als plastic. Molin beheerste uiteenlopende kunstdisciplines zoals schilderen, collages, zeefdrukken en gewassen inkttekeningen.
Zijn werk is in verschillende museale collecties waaronder Museum van Bommel in Venlo, Stadsgalerij Heerlen en Stedelijk Museum Schiedam vertegenwoordigd.